Jak to możliwe, że niektórzy mogą jeść co chcą, a ja tyję od samego patrzenia na ciasto? Dlaczego nie chudnę? Jeśli też zadajesz sobie te pytania, mimo iż prowadzisz w miarę aktywny tryb życia i rzadko pozwalasz sobie na chwilę słabości w trakcie komponowania posiłków, a dodatkowo występują u Ciebie takie objawy jak: otyłość brzuszna, senność w trakcie dnia, zmęczenie czy zaburzenia koncentracji, bardzo możliwe iż chorujesz na Insulinooporność. Nie musi to jednak oznaczać końca Twoich marzeń o zdrowym wyglądzie i idealnej sylwetce.
Insulinooporność da się opanować. Kluczowe znaczenie w leczeniu tego schorzenia ma jednak zmiana trybu życia, diety i szkodliwych dla zdrowia psychicznego nawyków. Na IO Dieta podpowiemy Ci jak tego dokonać i mieć insulinooporność pod kontrolą.
Chociaż sama insulinooporność nie stanowi odrębnej jednostki chorobowe, nieleczona może prowadzić do wielu poważnych schorzeń, w tym cukrzycy typu 2. Warto wiedzieć o niej więcej, aby móc skuteczniej sobie z nią radzić.
Zdrowa dieta przy insulinooporności nie musi być restrykcyjna i trudna do utrzymania na dłuższą metę, ale będzie wymagać przygotowywania odpowiednio zbalansowanych posiłków oraz wyeliminowania szkodliwych nawyków żywieniowych.
Szczególnie ważny w zapobieganiu i leczeniu insulinooporności jest regularny wysiłek fizyczny. Dobrą wiadomością jest to, że nie musimy spędzać całych dni na siłowni, ale niestety ruch będzie musiał towarzyszyć nam każdego dnia.
Przewlekły stres, złe samopoczucie, brak pewności siebie i inne problemy psychiczne nie tylko nie sprzyjają leczeniu insulinooporności, ale mogą ją wręcz powodować. Z tego powodu warto zatroszczyć się o swoje zdrowie psychiczne.
Ćwiczenia fizyczne to jeden z najważniejszych elementów w leczeniu insulinooporności. Regularna aktywność pomaga poprawić wrażliwość na insulinę, obniżyć poziom glukozy we krwi i zredukować tkankę tłuszczową, zwłaszcza tę trzewną, która gromadzi się wokół organów wewnętrznych. Podpowiadamy, jakie rodzaje ćwiczeń są najbardziej odpowiednie dla osób z insulinoopornością.
Wywar z siemienia lnianego ma szereg prozdrowotnych właściwości w różnych dolegliwościach i chorobach. Dowiedz się dlaczego warto spożywać siemię lnianie, nie tylko w walce z insulinoopornością. Niektóre korzyści mogą Cię zaskoczyć!
Czy mogę pić alkohol przy insulinooporności? To pytanie często słyszą dietetycy od swoich pacjentów. Nic dziwnego, gdyż podstawą leczenia insulinooporności jest właściwa dieta, aktywność fizyczna, odpowiednia ilość snu oraz dbanie o zdrowie psychiczne. Co w takim razie z piciem alkoholu?
Insulinooporność to stan obniżonej wrażliwości organizmu na działanie insuliny – wydzielanego przez trzustkę hormonu, odpowiedzialnego głównie za regulację poziomu cukru we krwi, a dokładniej – rozprowadzanie go po tkankach naszego organizmu. W zdrowym organizmie po godzinie od posiłku wzrasta cukier, a razem z nim insulina, która ma za zadanie go zbić. Tak, aby w drugiej godzinie od posiłku poziom cukru we krwi był już w normie. Insulinooporność oznacza, że insulina nie radzi sobie ze zbiciem tego cukru i w rezultacie jest on za wysoki przez zbyt długi czas. Nieleczona insulinooporność prowadzi do cukrzycy typu drugiego, oraz może powodować inne poważne schorzenia.
Tak, insulinooporność można leczyć. Choć najczęstrzym podłożem choroby jest otyłość, zdarza się również, że insulinooporność mogą powodoować niewłaściwie dobrane leki albo hormony. Warto więc przed rozpoczęciem leczenia skonsultować się z lekarzem, który zleci przeprowadzenie odpowiednich badań i pomoże dobrać właściwe metody leczenia.
Pokonanie insulinooporności najczęściej wiąże się ze zmianą stylu życia i błędnych nawyków żywieniowych. Konieczne przy opanowaniu insulinooporności jest wprowadzenie odpowiedniej diety IO, opartej głównie na produktach z niskim indeksem glikemicznym oraz zwiększenie aktywności fizycznej. Najlepiej sprawdzi się umiarkowany wysiłek fizyczny taki jak spacery lub bieganie. Regularny ruch poprawi insulinowrażliwość komórek i pomoże tkankom naszego ciała lepiej reagować na insulinę. W niektórych przypadkach wprowadza się również leczenie farmakologiczne, najczęściej oparte na przyjmowaniu medforminy – leku przeciwcukrzycowego, zmniejszającego stężenie glukozy we krwi.
W naszym serwisie IO Dieta podpowiadamy jak walczyć z insulinoopornością przez poprawę swojej diety i psychiki oraz podpowiadamy jak pozbyć się niezdrowych nawyków i wprowadzić w swojej życie więcej aktywności fizycznej.
Niestety nie ma ustalonego planu dietetycznego, który zmniejszałby insulinooporność. Istnieją jednakże pewne wytyczne w kwestii żywienia, które pomagają skutecznie walczyć z insulinoopornością.
Główne znaczenie ma tutaj odpowiednia dieta IO, bazująca w głównej mierze na spożywaniu pokarmów z indeksem glikemicznym i niskim ładunkiem glikemicznym. Takie produkty są szczególnie zalecane dla osób chorujących na insulinooporność, gdyż żywność o wysokim indeksie IG powoduje zwiększenie poziomu cukru we krwi, z którym organizm musi walczyć przez uwolnienie dużej ilości insuliny. Jeżeli spożywamy dużo cukrów nasz organizm „przyzwyczaja się” do dodatkowej dawki insuliny i staje się na nią mniej wrażliwy. Jeśli jednak spożywamy produkty z niskim IG, węglowodany w nich zawarte są wolniej przekształcane w glukozę i wolniej dostają się do naszego krwiobiegu. Mówiąc najprościej – spożywanie pokarmów o niskim IG korzystnie wpływa na poziom cukru we krwi, a tym samym pozwala uwalniać właściwą ilość insuliny.
Pokarmy o Indeksie glikemicznym 55 lub mniejszym nazywane są żywnością o niskim IG. Jeśli chcesz sprawdzić indeks glikemiczny wybranych produktów, możesz skorzystać z naszej tabeli IG.
Insulinooporność jest kojarzona z nadwagą i otyłością, podczas gdy nie zawsze idzie ona w parze z nadmierną masą ciała. Nawet gdy ma się wręcz wzorową wagę dla konkretnego wzrostu, to jeszcze wcale nie oznacza, że nie ma się problemów z gospodarką węglowodanową i gospodarką cukrową, których wszelkie zaburzenia są zwykle albo bezpośrednią przyczyną nieprawidłowo wydzielanej insuliny, albo skutkiem insulinooporności.
Nie da się jednak ukryć, że to właśnie te osoby, które zmagają się z otyłością lub nadwagą, zdecydowanie częściej chorują na insulinooporność niżeli osoby szczupłe lub utrzymujące „normalną”, prawidłową dla ich wzrostu masę ciała. Z czego to wynika? Przyczyną powstawania insulinooporności w większości przypadków są ciągle praktykowane, niewłaściwe nawyki żywieniowe, związane zwykle z jedzeniem zbyt wielu źle zbilansowanych posiłków w zbyt krótkich odstępach czasu. Za każdym razem, gdy jakakolwiek porcja energii trafia do organizmu, trzustka wydziela insulinę, która ma pomóc w rozprowadzeniu tej energii i doprowadzeniu jej do komórek. Jeżeli więc człowiek bez przerwy coś podjada, a niestety tak to często wygląda u osób otyłych, jego trzustka działa dosłownie non stop, cały czas wydzielając insulinę. W konsekwencji prowadzi to tego, że komórki stają się zupełnie niewrażliwe na to, co powinna robić z nimi insulina. Przeważnie właśnie w taki sposób rozwija się insulinooporność. Można więc powiedzieć, że jest ona pośrednio związana z masą ciała, mimo iż samo posiadanie nadwagi nie musi wiązać się wcale z chorowaniem na insulinooporność.
Właściwa dieta IO ma zdecydowanie największy wpływ na rozwój i przebieg tego zaburzenia, choć równie ważny jest też ogólny sposób życia, a przede wszystkim składający się na niego poziom aktywności fizycznej. Wykazano, że u osób, które mało się ruszają i raczej prowadzą siedzący tryb życia, dużo częściej dochodzi do powstawania różnego rodzaju zaburzeń hormonalnych.
Cukrzyca typu drugiego to choroba, której najczęściej da się uniknąć, nawet w przypadku chorowania na insulinooporność. Do tego celu konieczna jest jednak całkowita zmiana trybu życia. Trzeba przejść na zdrową i wartościową dietę, a prócz tego zająć się aktywnością fizyczną.
Przeważnie insulinooporność przekształca się w cukrzycę wtedy, gdy zostaje dość późno wykryta i nie jest odpowiednio leczona albo zostaje całkowicie zbagatelizowana i potraktowana jak coś, z czym można normalnie żyć. Niestety nie wolno podchodzić w ten sposób do tej przypadłości. Chociaż insulinooporność sama w sobie nie jest uznawana za chorobę, maksymalizuje ryzyko pojawienia się cukrzycy oraz wielu innych chorób (pomijając już jej wpływ na wagę i sylwetkę).