Stres a insulinooporność. Jak sobie z nim radzić?

Każdy człowiek w dzisiejszych czasach nieraz odczuwa stres. Czasem jest on większy, innym razem mniejszy. Nierzadko jednak utrzymuje się dosłownie bez przerwy i wyraźnie utrudnia codzienne funkcjonowanie. Choć najczęściej stres wpływa na nasze zdrowie psychiczne, czasami jego negatywne działanie uwidacznia się też w zupełnie innych częściach organizmu. Jest też bardzo często wymieniany jako jeden z czynników związanych z insulinoopornością.

Czym stres może powodować insulinooporność?

Stres jest naturalną reakcją obronną organizmu, dlatego to normalne, że w pewnych sytuacjach będzie się pojawiać. Jeżeli jednak odczuwa się go codziennie, trzeba w jakiś sposób umieć sobie z nim radzić.

Stale utrzymujący się stan napięcia potrafi być pierwszym objawem nerwicy lub depresji, a także innych chorób psychicznych. Przewlekły stres ma jednak nie tylko negatywny wpływ na nasz umysł, ale również na ciało. Stres może prowadzić do chorób serca (głównie przez wywoływanie nadciśnienia), a nawet chorób nowotworowych. Jest również zaliczany do czynników, które mogą powodować insulinooporność, gdyż w podczas stresu wydziela się bardzo duża ilość kortyzolu (nazywanego „hormonem stresu”), który podnosi poziom glukozy we krwi.

Jak radzić sobie ze stresem przy insulinooporności?

Nie ważne czy chorujemy na insulinoporność czy nie, powinniśmy przede wszystkim unikać sytuacji stresogennych i negatywnie wpływających na nasz stan emocjonalny. Oczywiście nie zawsze jest to możliwe. Trudno jest cały czas trzymać nerwy na wodzy i nie znaleźć się ani razu w trudnej, stresującej sytuacji. Jeśli padniemy ofiarą stresu, warto wtedy stosować sprawdzone i najpopularniejsze techniki radzenia sobie nim, wykorzystywane chociażby w terapiach poznawczo-behawioralnych. Warto wymienić tutaj np. powolne oddychanie, relaksacje mięśniową, słuchanie spokojnej muzyki czy zażywanie relaksacyjnych masaży lub kąpieli.

Wiele osób w walce ze stresem ceni sobie również medytację. Choć w Polsce wciąż kojarzy się ona z czymś na miarę szamanizmu, wcale nie musi zawierać takiego pierwiastka. Możemy po prostu wykorzystać medytację, aby się wyciszyć i usunąć z umysłu niepotrzebne myśli.

Nasze nerwy pozwoli ukoić także Aromaterapia, czyli metoda radzenia sobie ze stresem wykorzystująca zapachy znajdujące się w różnych ekstraktach roślinnych. Możemy śmiało skorzystać z aromaterapii nie wychodząc z domu. Wystarczy kominek zapachowy oraz odpowiednio dobrany olejek zapachowy lub świeca zapachowa. Również ciepła kąpiel z dodatkiem soli lub olejków eterycznym może pomóc nam zrelaksować się po ciężkim dniu.

Zdrowy tryb życia, nastawiony na poprawę stanu psychicznego, to także regularne ćwiczenia i sport. Nie bez powodu mówi się, że „w zdrowym ciele zdrowy duch”. Ruch ma szczególne znaczenie dla osób chorujących na insulinooporność. Niemal każdy wysiłek, z wyjątkiem wysiłków krótkotrwałych o małej intensywności, obniża stężenie insuliny we krwi oraz zwiększa insulinowrażliwość tkanek. Przy insulinooporności zaleca się więc umiarkowany wysiłek, trwający nie mniej niż godzinę. Może to być np. jeżdżenie na rowerze, granie w piłkę, nordic walking czy nawet szybki spacer. Powinniśmy przynajmniej 4-5 razy w tygodniu poświęcać się takiej aktywności fizycznej.

Nie bez znaczenia dla radzenia sobie ze stresem jest także odpowiednia ilość snu. Dorosła osoba powinna spędzać w łóżku przynajmniej 7-9 godzin, a dzieci nawet 10. Zdrowy sen nie tylko pomaga odzyskać energię i zdrowie psychiczne, ale odgrywa także kluczową rolę w prawidłowym metabolizmie glukozy. Zbyt mała ilość snu zmniejsza wrażliwość komórek na insulinę oraz negatywnie wpływa na naszą tolerancję glukozy. Dodatkowo, aby sen był najbardziej efektywny, nie powinniśmy przejadać się na kolację. Zaleca się spożyć ostatni posiłek 2-3 godziny przed pójściem spać.

Nie warto odkładać walki ze stresem na później

Wyeliminowanie nadmiernego stresu ze swojego życia może być czasami bardzo trudne, ale warto podjąć ten wysiłek. Jeśli samodzielnie nie potrafimy sobie poradzić ze stresem, zawsze możemy skorzystać z pomocy psychologa. Oceni on obiektywnie nasze trudności i korzystając ze swojej profesjonalnej wiedzy, doświadczenia oraz odpowiednio dobranych technik terapeutycznych, pomoże nam w powrocie do zdrowia psychicznego, a w konsekwencji w opanowaniu insulinooporności.